O finansach publicznych zaczęto dyskutować częściej i głośniej w związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej. Wówczas kwestie związane z właściwym zagospodarowaniem finansów publicznych nabrały szczególnej wagi, gdyż od tego, jak rozdysponowywane są środki z budżetu w ośrodkach samorządu terytorialnego zależy ewentualne przyznanie dotacji ze środków unijnych oraz jej wysokość. Finanse publiczne to nie tylko gromadzenie i dysponowanie środkami budżetowymi, ale też zarządzanie długiem publicznym i właściwa regulacja zobowiązań zaciąganych z zaangażowaniem środków pochodzących z budżetu samorządu terytorialnego. W praktyce za finanse publiczne ujęte są w ramy instytucjonalne określające wszelkie procesy w tym związane. Podstawowe funkcje finansów publicznych to: alokacyjna (dysponowanie i przemieszczanie środków finansowych zgodnie z aktualnymi potrzebami), redystrybucyjna (wtórny podział PKB adekwatny wobec aktualnych potrzeb społecznych), kontrolna (redystrybucja PKB pozwalająca na regulację i kontrolę środków budżetowych) i stabilizacyjna (osiąganie stabilizacji gospodarczej państwa).
