Małe dziecko jest organizmem o niewielkiej odporności na zarazki chorobotwórcze. Tak więc niestety trzeba na nie uważać, bo każde chuchnięcie, dmuchnięcie może zakończyć się chorobą. Nie możemy pozwolić na chorobę dziecka w pierwszych dniach życia, bo jest to groźne dla jego przyszłej odpowiedzialności, ale także może być bardzo groźne dla jego życia. Dziecko powinniśmy hartować od najwcześniejszych dni życia, by nabierało odporności. Trzeba też uważać na bardzo wrażliwe uszy dziecka, ponieważ zapalenie ucha u tak młodego dziecka może spowodować, że dziecko będzie się borykać z kłopotami dotyczącymi uszu bardzo często i bardzo często będą one nawracać do dziecka, a trzeba przyznać, że chore uszy bardzo bolą dorosłą osobę, a co dopiero takie małe dziecko. Nie pozwólmy więc na różne zarazki chorobotwórcze w naszym domu i w najbliższym otoczeniu naszego dziecka. Bo dziecko jest istotą o którą powinniśmy dbać ze zdwojoną siłą i uwagą. Choroby dziecięce są straszne, ale można z nimi walczyć.

Zagrożeniem czyhającym na nasze dzieci są substancje wziewne, które co prawda nie są w sensie stricte narkotykami i w większości są dostępne w legalnej sprzedaży. Dlatego walka z tym jest tak trudna, bowiem powszechnie dostępne w sklepach produkty kleje czy rozpuszczalniki używane są jako substancje narkotyczne przez młodych ludzi. Substancje te są wciągane nosem bądź też są rozpylane bezpośrednio do jamy nosowej bądź też jamy ustnej. Inni natomiast wkładają do ust nasączony substancją lotną gałganek. Najgorszą z możliwości jest wdychanie tych oparów z torba na głowie, która może być albo plastikowa, albo też papierowa. Tego typu uzależnienie zajmuje trzecie miejsce wśród młodzieży i dzieci po marihuanie i lekach. Niestety dzieci wdychają prawie wszystko, od rozpuszczalników, poprzez płyn do zapalniczek, klej do aerozoli, czyli wszelkiego rodzaju lakiery do włosów oraz wiele innych. W efekcie tych zażywań dziecko czuje się jak po użyciu alkoholu, czyli można zauważyć euforię, niewyraźna wymowę, zawroty głowy połączone z brakiem koordynacji ruchowej. Zdarzają się również omamy i urojenia.

Rząd Jerzego Buzka (ówcześnie Akcja Wyborcza „Solidarność, współcześnie przewodniczący Parlamentu Europejskiego) przeprowadził w kraju szereg reform, niektórych mocno krytykowanych, jednak żadna chyba nie budzi tylu negatywnych emocji co reforma systemu oświaty. Wydaje się, że jest ona oceniania jednoznacznie negatywnie chyba przez wszystkich – ekspertów, nauczycieli, rodziców i uczniów. Szkoła podstawowa, w której edukacja trwała uprzednio osiem lat, dziś jest etapem, w którym młody człowiek kształci się przez okres lat sześciu. Podstawówka kończy się tzw. egzaminem po szkole podstawowej. Dzieci następnie kierują się do gimnazjum – trzyletniego – po którym następuje egzamin gimnazjalny, który ma wpływ na to, do jakiego liceum ogólnokształcącego czy technikum młody człowiek skieruje swe kroki. Nauka w technikum trwa cztery lata, natomiast w liceum – trzy. Jest to rozwiązanie krytykowane szczególnie mocno, ponieważ często wskazuje się, że trzy lata to zbyt mało na przygotowanie do studiów, a taka jest przecież docelowa funkcja liceów. W sposób znaczący ma to wpływ na ograniczenie programu nauczania. Szkoła średnia kończy się maturą, która pełni także rolę egzaminów wstępnych na studia.

Dzieci, szczególnie te najmłodsze potrzebują wzorców, autorytetów. Muszą mieć kogoś kim mogliby się zachwycać. Dla przedszkolaków jest to pani przedszkolanka. Dla dzieci wczesnoszkolnych powinna być to pani wychowawczyni. Dlatego tak ważne jest to, czy nauczycielka nauczania zintegrowanego jest osobą odpowiednią na odpowiednim stanowisku. Dzieci bowiem nie rozróżniają wzorców dobrych od tych złych. A my rodzice chcemy przecież, by nasze pociechy miały nauczyciela idealnego. Jaki powinien on być? Przede wszystkim powinien posiadać odpowiednie kwalifikacje do pracy w szkole. Jest to bardzo specyficzny zawód i wymaga także takich cech jak cierpliwość, wytrwałość, spokój wewnętrzny i miłe, radosne usposobienie. Trzydziestoosobowa grupa dzieciaków jest bowiem jak huragan i żeby taką ilość energii i pomysłów ogarnąć samemu trzeba być w dobrej kondycji zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Idealny nauczyciel powinien także podchodzić indywidualnie do każdego ucznia. Szczególnie w pierwszych okresach szkolnej kariery dzieci.

Rodzice, którzy przez cały czas trzymali swoje dzieci w domu i opiekowały się nimi od samego poczęcia bez użycia jakichkolwiek żłobków w nader sporym stopniu zżyli się z nimi i trudno jest im wyobrazić sobie dom bez ich skarbów. Najtrudniejszy moment nadchodzi dla nich w momencie kiedy ich dziecko ma odpowiednią ilość lat, aby pozostać wysłane do przedszkola. Jest to moment, w którym rodzice muszą odpowiednio się zastanowić nad tym w jakim kierunku zapoczątkować naukę swojego dziecka, aby w przyszłości miało ono o wiele łatwiej. Kwestią, która jest przede wszystkim jest istotna w tej chwili jest samo to co będzie mogło zapewnić przedszkole naszemu dziecku jeżeli go do niego poślemy? Coraz bardziej modne stają się w dzisiejszych czasach przedszkola profilowane, które już specjalizują się w dany sposób dając jak największy nacisk na rzeczy takie jak języki obce, albo też rzeczy związane z matematyką. Pozwala to w jakiś sposób nakierować nasze dziecko w danym kierunku na przyszłość. Jeżeli w tak młodym wieku nauczy się odpowiednio interesować kwestiami, które będą w przyszłości potrzebne mu w pracy lub też na uczelni to dobrze, aby już na starcie nie zraził się do nich i posiadł jak największe doświadczenie w ich materii.

Rodzeństwo bardzo dobrze pozostaje zaprezentowane w obrębie określonych elementów. Na pewno w przyszłości pomoc siostry czy brata będzie potrzebna. Rodzeństwo, które razem się rozwija, dorasta, na pewno poznaje siebie na wylot. Doskonale wie, czego pragnie brat, czy siostra, o czym marzy, czego się boi, co lubi jeść a czego nie. Takie rzeczy się poznaje, kiedy można spędzać dzieciństwo ze swoim rodzeństwem. Oczywiście niejednokrotnie jest mowa o kłótniach itd., ale czym że jest dzieciństwo, kiedy nie można się pokłócić a potem pogodzić? Na pewno kwestia rodzeństwa jest bardzo ważna. Nie oznacza to jednak ze dzieci, które są jedynakami, są w jakiś sposób gorsze, chociaż mają znacznie mniej możliwości kontaktów z bliską osobą. Z siostrą czy bratem można jeszcze porozmawiać, kiedy rodzice nie rozumieją, to z pewnością on powinien nas wysłuchać. Na pewno w kategoriach wychowawczych dwójka dzieci to już większy ciężar, jednak dzieci to zawsze dzieci, trzeba je kochać i pielęgnować. Łatwiej chyba można wychować dzieci, kiedy jest mowa o życiu z rodzeństwem.