Kamica nerkowa u dzieci jest najczęściej następstwem ogólnoustrojowych zaburzeń gospodarki metabolicznej lub nerkowej organizmu. Do najczęstszych metabolicznych przyczyn kamicy nerkowej wapniowej (ok. 80% przypadków kamicy) należy hiperkalciuria, hiperurykozuria oraz hipocitraturia. Bardzo rzadką przyczyną hiperkalciurii jest pierwotna nadczynność przytarczyc. Ponadto w tworzeniu się złogów w układzie moczowym sprzyja hiperoksaluria oraz zmniejszone wydalanie magnezu z moczem. Kamica nerkowa dzieci rzadko jest wynikiem zmian w moczu spowodowanych zakażeniem układu moczowego. Tworzenie się złogów, zwłaszcza u niemowląt, może być związane z nadwrażliwością na witaminę D lub jej przedawkowanie. Kamica nerkowa może się pojawić w każdym wieku dziecka. Symptomy „kamieni” czy „piasku” na nerkach u najmłodszych dzieci mogą być niecharakterystyczne, dlatego w diagnostyce nefrologicznej małych pacjentów z krwiomoczem i nawracającymi zapaleniami układu moczowego, wzdęciami brzucha, ceglastym osadem na pieluszce, ulewaniami, wymiotami, biegunką i niepokojem należy uwzględniać kamicę nerkową. Diagnostyka kamicy nerkowej w pediatrii: wykonuje się USG jamy brzusznej lub zdjęcie RTG brzucha by potwierdzić obecność kamieni w nerkach. Dodatkowo wykonywane jest badanie krwi oraz badanie moczu zbieranego przez dobę – dobowa zbiórka moczu. Z próbki moczu odczytywany jest odczyn pH (kwaśny lub zasadowy), objętość moczu oraz zawartość mikroelementów. Czasem konieczne jest wykonanie urografii. Kamica nerkowa u dzieci starszych objawia się atakiem kolki nerkowej. W celu złagodzenia bólu stosuje się podobne metody jak u osób dorosłych, czyli hamowanie bólu, rozkurcz mięśni dróg moczowych i picie dużych ilości płynów, by szybciej wypłukiwać złogi nerkowe. Zaleca się, aby u dzieci w wieku szkolnym i młodzieży objętość dobowej zbiórki moczu wynosiła około dwóch, trzech litrów. U niemowląt zalecamy pojenie przegotowaną wodą między posiłkami. W leczeniu istotna jest dieta zależna od rodzaju, składu chemicznego złogów nerkowych.
