Zawroty głowy jest to złudzenie ruchu kołowego otoczenia lub własnego ciała. Bardzo często występuje również  z nudnościami i wymiotami. Najczęściej związane jest z uszkodzeniem narządu przedsionkowego i jego połączeń nerwowych.

Co wywołuje zawroty głowy?

Na zawroty głowy uskarżają się osoby w różnym wieku, mogą być one spowodowane problemami neurologicznymi, psychologicznymi, laryngologicznymi oraz zaburzeniami ze strony układu krążenia.

Do najczęstszych przyczyn zawrotów głowy możemy zaliczyć: choroby i patologie ucha wewnętrznego, kłopoty z krążeniem, niedociśnienie tętnicze, cukrzycę, zaburzenia pracy serca, wady serca, niewydolność nerek, dysfunkcja gruczołu tarczycy, choroby ze strony ośrodkowego układu nerwowego, migreny, stwardnienie rozsiane, udar niedokrwienny mózgu, chorobę lokomocyjną, miażdżycę naczyń mózgowych, niewydolność tętnic szyjnych, guz mostkowo-móżdżkowy, anemia, nadmierny stres, zażywanie niektórych środków farmakologicznych.

Kłopotliwe zawroty głowy

Osoby, którym systematycznie kręci się w głowie prawie zawsze uskarżają się na inne nieprzyjemne dolegliwości. Wpływają one nie tylko na prawidłowe funkcjonowanie i wydajność naszego organizmu ale także na nasze samopoczucie. Zawrotom głowy często towarzyszą także inne objawy, na przykład: zaburzenia równowagi, silne nudności, wymioty, nieuzasadnione poczucie lęku i niepokoju, zaburzenia widzenia, wzmożona potliwość, poczucie ogólnego osłabienia, dysfunkcja układu ruchu i utrata przytomności. Jeśli silne zawroty głowy,  utrzymują się do kilku tygodni mogą wskazywać na choroby ucha wewnętrznego lub dysfunkcje błędnika. Zawroty głowy, które pojawiają się regularnie mogą być objawem anemii.

Zapobieganie

Jeśli chcemy uniknąć zawrotów głowy koniecznie musimy trzymać się kilku prostych zasad. Postarajmy się nie zmieniać pozycji ciała zbyt gwałtownie. Natomiast jeśli jesteśmy anemikiem powinniśmy pilnować, aby nasze posiłki były bogate w żelazo, ponieważ jego niedobór objawia się właśnie zawrotami głowy. Dodatkowo powinniśmy unikać ciągłego podnoszenie głowy do góry, oraz przede wszystkim musimy spędzać jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu.

Zawroty głowy czasem są objawem poważnej choroby. Najlepiej będzie jeśli skonsultujemy się ze specjalistą. Wskazaniem do natychmiastowej wizyty u lekarza są: nawracające albo silne zawroty czy też bóle głowy, zaburzenia mówienia, niewyraźne widzenie, pogorszenie słuchu, trudności w chodzeniu, częste upadki, osłabienie mięśni nóg, utraty przytomności, uczucie drętwienia lub mrowienia rąk i nóg. Pomocne dla lekarza w ustaleniu przyczyny zawrotów głowy mogą być również: badania radiologiczne kości skroniowych i kręgosłupa szyjnego, tomografia komputerowa głowy, rezonans magnetyczny, dopplerowskie badanie przepływów krwi przez tętnice zaopatrujące mózg. Na takie badania może skierować nas lekarz, aby postawić trafną diagnozę. Pozwoli mu to na zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Podczas jednej z wizyt w toalecie zauważyłeś krew w kale? Czasami przyczyna jest bardzo błaha, jednak nie wolno tego objawu lekceważyć. Konsultacja ze specjalistą powinna rozwiązać wszystkie Twoje problemy i dać Ci odpowiedź na pytanie co jest przyczyną tej dolegliwości.

Skąd ta krew?

Objaw ten może być wywołany przez różne schorzenia, ale pewnym jest, że na którymś z etapów układu pokarmowego doszło do krwawienia co za skutkowało pojawieniem się krwi w kale.

W większości przypadków krew jest zauważalna. Jednak czasami możemy mieć do czynienia z tzw. „krwią utajoną” – jest to specyficzny rodzaj krwi, której nie widać gołym okiem. W celu jej wykrycia należy zrobić odpowiednie badania.

Symptomem, który może również wskazywać na obecność krwi w kale jest bardzo ciemny, a nawet czarny, kolor stolca.

Najczęstsze przyczyny występowania krwi w kale:

• uchyłki jelita grubego – cienkościenne woreczki o średnicy ok. 1cm tworzące się na jelicie grubym, nie są objawem groźnej choroby, niestety dość często wywołują krwawienia, które mogą wiązać się ze stanem zapalnym dróg pokarmowych;
• szczelina odbytu – jedno z najczęściej występujących schorzeń końcowego odcinka układu pokarmowego, objawia się wytworzeniem niewielkiej ranki w kanale odbytu co często powoduje krwawienia;
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego – przewlekła choroba zapalna obejmująca błonę śluzową jelita oraz odbytu. Cechują ją znaczne ilości krwi towarzyszące biegunce;
• choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy – obecność licznych wrzodów trawiennych wywołanych zażywaniem niektórych leków lub infekcją bakteryjną, najczęściej występuje u mężczyzn;
• angiodysplazja jelitowa – wada naczyniowa jelita;
• zmiany nowotworowe, polipy – nowotwór jelita grubego zaliczany jest do jednych z najgroźniejszych chorób czego objawem często jest pojawienie się krwi (utajonej) w oddawanym stolcu, polipy z początku niegroźne zmiany, rozwijając się mogą w późniejszym okresie przeobrazić się w zmiany o charakterze nowotworowym.
• żylaki przełyku.

Nie rezygnuj z wizyty u specjalisty!

Po zaobserwowaniu u siebie krwi w kale należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza.

Przyczyna może być nieznaczna, ale może także świadczyć o nowotworze, dlatego nie należy, pod żadnym pozorem, bagatelizować takiej dolegliwości.

Zanim pójdziesz na umówioną wizytę, zastanów się czy oprócz obecności krwi w kale nie dokuczają Ci inne objawy np. bóle brzucha. Poinformuj go również o chorobach przewlekłych na jakie cierpisz; Twoich alergiach, lekach jakie aktualnie zażywasz itp. Lekarza zapewne interesować będzie wygląd stolca: kolor, konsystencja, częstotliwość wydalania itd. Zdarza się, że lekarzowi wystarczy już sama charakterystyka oddawanego stolca aby bez problemu określić przyczynę Twoich dolegliwości. Jeżeli opis stolca nie da jasnej odpowiedzi wtedy konieczne będzie wykonanie również innych badań. W przypadku schorzeń ze strony układu pokarmowego najczęściej wykonuje się: kolonoskopię, badanie tomograficzne, prześwietlenie, laparotomię, enteroskopię oraz angiografię.

W przypadku pojawiających się dolegliwości takich jak nawracające silne brzucha, którym towarzyszą nudności, wymioty, biegunka, utrata przytomności, podwyższona temperatura ciała, uczucie osłabienia, konieczna jest wizyta u specjalisty. W takich przypadkach możesz nawet nie wiedzieć o tym, że w kale znajduje się krew – konieczne będzie wykonanie badania na krew utajoną.

Zaparcie stolca decyduje się jako za ciągłe odstępy pomiędzy wypróżnieniami (rzadziej aniżeli 2 razy w tygodniu) i/lub oddawanie stolców z dużym wysiłkiem. Tejże firmy nie używa się natomiast w nawiązaniu do dzieci karmionych piersią, które potrafią oddawać stolec chociażby 8-10 razy na dzień czy raz na kilka dni. Gdy sytuacjom tymże nie asystuje zmęczenie apetytu oraz brak wagi ciała, to wszystko kryje się w możliwościach normy. Zaparcie u dzieci jest zwłaszcza charakter czynnościowy (bez wyraźnej podstawy), także ma źródło organiczne (jak efekt dolegliwości Hirszprunga, niedoczynności tarczycy, nadwrażliwości pokarmowej, zespołu Downa).

Jak specjalista stawia diagnozę?

U 90% dzieci rozpoznanie można przeznaczyć na bazie wywiadu oraz analizowania fizykalnego dziecka. U innych 10% stawua się takie zagadnienia badawcze, jak:
Okres pasażu znaczników z analizą ich bycia a ich umieszczenia w jelicie grubym. Badanie polega na przyjęciu 20 znaczników dziennie przez 6 dni, i nowego – wykonaniu przeglądowego RTG brzucha, na jakim potem uczy się rozmieszczenie znaczników. Są to modyfikacje analizowania polegające na 3-dniowym czasie połykania znaczników czy ograniczeniu ich później do 10 dziennie. Okres pasażu można zauważyć również formą izotopową.

Manometria – polega na rejestracji ciśnień na wysokości zwieraczy odbytu i w bańce odbytnicy, podatności bańki odbytnicy i odruchu zwiotczenia zwieracza wewnętrznego odbytu po zapełnieniu balonu włożonego do bańki odbytnicy.
Przy założeniu dolegliwości Hirschsprunga lub niezależnej choroby składa się wlew kontrastowy jelita grubego.
Badanie histopatologiczne bioptatu z gotowej partii jelita grubego pozwala potwierdzić choroba Hirschsprunga.

Zaparcia u dzieci – leczenie

Leczenie zaparcia u dzieci jest procesem długotrwałym, wymagającym cierpliwości oraz systematyczności. Zwykle opiera się z dwóch etapów: we wczesnej porze (będącej na ogół parę dni) należy oczyścić jelito wielkie z zalegających mas kałowych, przez wykorzystywanie makrogoli drogą doustną i wykorzystywanie wlewek doodbytniczych. W drugiej fazie leczenia (trwającej chociażby kilka miesięcy) dochodzi się do zastosowania właściwej częstotliwości wydalania stolca oraz nieprzyjęcia do zalegania mas kałowych w jelicie grubym. Zajmuje się niejednokrotnie:
•środki osmotycznie czynne (laktuloza i polietylenoglikole – PEG),
•środki stymulujące (senes, bisakodyl, sole magnezu),
•środki działające poślizgowo (olej mineralny, płynna parafina).
Niezwykle ważne jest, aby zwrócić uwagę na dietę dziecka. Winno ono pić duże liczby wody i wprowadzać dietę bogatą w błonnik, tj. suszone owoce, rodzynki, buraki, brokuły, ciemne pieczywo, kasze gruboziarniste. Należy u dziecka wykorzystać także potrzebę wypróżnień – zapraszanie do wpływania na nocnik czy muszlę klozetowej po posiłkach. Momentami konieczna jest pomoc psychologa, a rodzice nie winni karać dziecka za brudzenie bielizny lub za nieoddanie stolca, i później wynagradzać za jego odpowiednie oddanie. Dziecko należy zmuszać do pracy ruchowej, bardzo istotne jest prowadzenia dzienniczka wypróżnień. Funkcjonowanie jest ciągłe, a za wielkie odstawienie leków służy do nawrotu zaparć u dzieci, natomiast właściwie wykonywane przy determinacji rodziców oraz specjalistów, niejednokrotnie odbywa się sukcesem.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek niejednokrotnie jest efektem nieleczonej czy niewłaściwie leczonej choroby cewki moczowej czy pęcherza moczowego, która rozprzestrzeniła się do nerek. Wtedy należy jak najszybciej zastosować właściwe leczenie. W innym razie może dołączyć do wzrostu przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek, i w konsekwencji do niewydajności tego narządu. Jakie są etiologie oraz sygnały odmiedniczkowego zapalenia nerek? Na czym polega leczenie tej dolegliwości?
Odmiedniczkowe zapalenie nerek to dolegliwość, w procesie której, w końcu stanu zapalnego, dochodzi do zniszczenia tkanki śródmiąższowej nerek oraz komórek kanalików nerkowych. Nieleczona czy niewłaściwie leczona może doprowadzić do trwałego zniszczenia nerek, a w konsekwencji do ich niewydajności.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek – etiologie

Odmiedniczkowe zapalenie nerek ważne są bakterie. Niejednokrotnie atakują pałeczki jelitowe oraz gronkowiec. Do zakażenia dochodzi jeśli nasz układ immunologiczny jest osłabiony. Narażone są osoby, które przez większy okres przyjmowały antybiotyki czy środki immunosupresyjne i osoby po sposobach na drogach moczowych. Za zapalenie dróg moczowych odpowiadają także zarazki przekazywane drogą płciową. Chlamydie, mikolazmy, dwoinka rzeżączki oraz mikroorganizmy. Niejednokrotnie atakują kobiety aktywne seksualnie. Zapalenie dróg moczowych częściej spotyka kobiety, rzadziej panów. Dzieje się tak, ponieważ drogi moczowe kobiet są odmiennie zbudowane aniżeli drogi moczowe panów. U kobiet cewka moczowa jest mniejsza oraz bakteriom łatwiej jest wniknąć do niej.
Ryzyko zachorowań na odmiedniczowe zapalenie nerek narasta z względu:
•osłabienia odporności organizmu,
•dny moczanowej,
•kamicy nerkowej,
•chorób budowy układu moczowego,
•cukrzycy.
Na zapalenie dróg moczowych zwłaszcza narażone są kobiety w ciąży oraz płód i kobiety w podeszłym wieku.

Odmiedniczowe zapalenie nerek – sygnały

W ciężkiej formie dolegliwości symptomem dominującym jest nagły, silny ucisk w strefie lędźwiowej (jedno czy dwustronny), jaki może przenikać do pachwiny. Także pojawiają się sygnały kluczowe dla zapalenia dolnych dróg moczowych:
stan podgorączkowy czy temperatura
ogólne zmęczenie
nadciśnienie tętnicze
choroby ze strony układu pokarmowego: uciski brzucha, wymioty oraz mdłości
tzw. sygnały dyżuryczne: ucisk podczas wydalania moczu, częstomocz, liczne parcie na mocz z towarzyszącym pieczeniem, krwiomocz
Symptomem charakterystycznym, wskazującym na stan zapalny nerki, jest dobry symptom Goldflama. Jeśli specjalista uderza w okolicę lędźwiową pleców, chory czuje dotkliwy ucisk. Gdy zapalenie jest efektem niewyleczonego zapalenia pęcherza, chory może czuć również dyskomfort przy uciśnięciu strefie nadłonowej.
Formę długa przebiega skąpo objawowo czy bezobjawowo, aż do zaawansowanego stadium przewlekłej niewydajności nerek.

Odmiedniczkowe zapalenie nerek – diagnoza

W pierwszej kolejności składa się badanie moczu. Powszechnie występuje białkomocz oraz mniej czy bardziej nasilony krwiomocz. Wzrost ilości krwinek białych oraz bakterii w moczu jest umiarkowany. W badaniach krwi na stan zapalny wskazują podniesione CRP oraz OB. Znajduje się również leukocytozę oraz rozwój poziomu mocznika, który sugeruje na schorzenia pracy nerek.

Ucisk jąder może mieć naprawdę niezwykle ogromne etiologie. Zaliczamy do nich nowotwór jąder czy pęknięcie tętniaka aorty brzusznej. Jakie inne etiologie może powodować ucisk jąder? Jakie inne sygnały wtórują poważnym wadom jąder? Na czym dobrze polega leczenie, jeśli kłopot dotyczy jąder?

Ucisk jąder – sygnały

Ucisk jąder to nie jedyny symptom, jeśli z jądrami dzieje się coś niepokojącego. Jedno z jąder że być znacznie powiększone oraz cięższe, co kojarzy się z wielkim dyskomfortem podczas chodzenia. Ucisk może się także pojawiać tylko przy dotykaniu jądra. Wraz z uciskiem jądra może się także pojawiać jego zaczerwienienie, obrzęk, liczne oddawanie moczu czy uciążliwe oddawanie moczu. Jakie dolegliwości łączą się z powyższymi sygnałami oraz uciskiem jąder?

Ucisk jąder – etiologie

Ucisk jąder może sugerować wiele groźnych choroby połączonych z tym narządem. Istotne jest, by go nie lekceważyć oraz nie ignorować, jednak zgłosić się do specjalisty. Najpopularniejszą etiologią ucisku jąder jest skręt jądra. Do najpoważniejszych etiologii ucisku jąder jest jednak pęknięcie tętniaka aorty brzusznej, która zagraża zdrowiu jak oraz byciu. Niezwykle trudny dla zdrowia oraz bycia jest też nowotwór jąder. Kłopot w tym, iż nowotwór jąder nie zawsze okazuje się nagłym uciskiem. Czasem może kształtować się bezobjawowo czy ból jądra może pojawić się tylko przy dotykaniu. Nowotwory jądra przejawiają się dużym bólem jąder wyłącznie w małym procencie wypadków. Jądro że być znacznie powiększone, boleć tylko przy dotyku i może być bardzo twardsze. Charakterystycznym symptomem w nowotworze jądra może stanowić też zwiększony ciężar jądra oraz dyskomfort odczuwalny w podbrzuszu. Kolejną poważną etiologią ucisku jąder jest skręt jąder. Jest to również jedna z najpopularniejszych etiologii pojawienia się bólu jąder. Skrętowi jąder wtóruje silny, jednostronny ucisk, który pojawia się szybko. Ucisk może promieniować na podbrzusze oraz pachwiny. Przy skręcie jąder pojawia się również zaczerwienienie moszny oraz asymetryczne jądra. Skrętowi jąder może towarzyszyć także temperatura oraz wymioty. Skręt jąder pojawia się niejednokrotnie u chłopców w czasie dojrzewania oraz maluchów. Kolejną etiologią ucisku jąder jest zapalenie najądrza. Dolegliwość ta prezentuje się ciężkim uciskiem najądrza. Bólowi może towarzyszyć obrzęk oraz zaczerwienienie jąder. Przy zapaleniu najądrza może się także pojawić liczne oddawanie moczu czy ucisk towarzyszący oddawaniu moczu. Do zapalenia jądra może dojść podczas mienia na różyczkę, świnkę, a dodatkowo w procesie zakażenia wirusowego. W zapaleniu jądra pojawia się ucisk jąder, jądra są stwardniałe, a ucisk pojawia się także w jamie brzusznej. Zapaleniu jądra może prowadzić również zmęczenie, wymioty, temperatura oraz dreszcze. Przepuklinie mosznowej także wtóruje ucisk jąder. Jedną z etiologii przepukliny mosznowej jest powstały guz w obszarze moszny. Guz jest zawsze wielki oraz miękki. Po powiązaniu nasieniowodów towarzyszyć może także ucisk jądra, który pojawia się podczas współżycia, wytrysku, a również podczas wysiłku sportowego.